Մեկ վայրկյանում մնացինք միայն ես և սպանվածի միաձայն ճչացող կինը՝ ամուսնու ուղեղի մասնիկները դեմքին...Գայանե Ասլամազյան
Տարիներ առաջ Կանի կենտրոնում սպանության՝ գնդակահարության ներկա եղա..... Գլխակորույս փախա այդ հրապարակից ու քանի որ քաղաքը անծանոթ էր ուղակի փախչում էի այն վայրից, որտեղ մեկ վայրկյանում մնացինք միայն ես և սպանվածի միաձայն ճչացող կինը՝ ամուսնու ուղեղի մասնիկները դեմքին... Առանց մտածելու ուղակի փախչում էի, երբ հանկարծ եկեղեցի տեսա:
Մտա եկեղեցի և նոր կարողացա ինձ մի փոքր ապահով զգալ: Երբ մոմ վառեցի առաջին բանը, որ մտածեցի, որ Երևանում լինեի այսպիսի բան չէի տեսնի, որ իմ երկիրը ապահով է...Օտար ափերում միայն եկեղեցին այդ պահին տվեց ինձ ապահովության զգացողություն: Միակ ուրախությունս՝ թռիչքս Երևան մի քանի ժամից էր... Երբեք չեմ մոռանա այդ օրն ու այդ զգացողությունը...
Դուք իմ ապահով տունը թուրքի դուքյանի վերածեցիք....Հարուստ ու երկար կյանքը ձեր փրկությունը չի լինելու.. Պատասխան եք տալու ու միայն դուք չէ..Տիեզերքի օրենքով ձեր սերունդները 7 պորտ պատասխանատվություն են կրելու ձեր արարքների համար...
Գայանե Ասլամազյան