ԿԳՄՍ նախարարության կողմից առաջարկած 100 էջանոց փաստաթուղթը, որը հավակնում է դառնալ նոր օրենք, կրթության համակարգի վերաբերյալ, իրենից ներկայացնում է հակապետական, հակաազգային քաղաքականության մի մասնիկ։

 

Նոր օրենքում նշվում է 2030 թվականը, երբ Երևանի կենտրոնում չի մնա ոչ մի բարձրագույն ուսումնական հաստատություն (ԲՈՒՀ), դրանք կլինեն Ակադեմիական քաղաքում։ Հակասական քննարկում է տանում կառավարությունը, նշելով 2029 թվականը որպես Ակադեմիական քաղաքի կառուցման սկիզբ, տալով այդ ընթացքին 30 տարի ժամկետ։

 

Բարձրագույն ուսումնական հաստատություններում գործում է կոլեգիալ կառավարման խորհուրդ, որը բաժանվում է՝ հոգաբարձուների խորհրդի, գիտական խորհրդի և ֆակուլտետների գիտական խորհուրդների միջև։ Նոր օրենքը իրենից ենթադրում է կառավարման խորհուրդը բաժանել 5 մասի, որտեղ վերոնշյալ մարմիններին կից կլինեն նաև էթիկայի հանձնաժողով և ընտրություններ կազմակերպող կառույց։ Բայց չի տալիս այդ մարմիններին սահմանում և դեր, այլև միայն տոկոս է սահմանում ընտրական համակարգի հետ կապված (օրինակ Է.Հ․ընտրությունների համար պետք է 60% ներկայացուցչություն՝ աշխատակիցներից և ադմինիստրատրատիվ ոլորտի ներկայացուցիչներից կազմված, մինչդեռ ռեկտորին ընտրում են 20 հոգի)։

 

Մեծ խնդիր է իրենից ներկայացնում հոգաբարձուների խորհրդի կազմը, որտեղ 11-ից 6-ին նշանակում է կառավարությունը, իսկ 5-ին ընտրում է ԲՈՒՀ-ը։ Այս նշանակման ճկուն համակարգը հնարավորություն է տալիս կառավարությանը լուծարել հոգաբարձուների խորհուրդը և հավաքել նոր խորհուրդ։ Կարող ենք վստահ ասել, որ ԲՈՒՀ-ը կառավարելու է հենց պետական իշխանությունը։ Չմոռանանք նաև արձանագրել այն փաստը, որ համալսարանները և ընդհանրապես կրթական համակարգը պետք է լինեն ապաքաղաքականացված, բայց այսօր ՀՀ կրթական ոլորտը կառավարում են ՔՊ-ական քաղաքական գործիչներ (օրինակ ԵՊՀ հոգաբարձուների խորհրդի նախագահը Սուրեն Պապիկյանն է, Պոլիտեխնիկական համալսարանինը՝ Տիգրան Ավինյանը, և այս շարքը կարելի է շարունակել)։

 

Ուսանողական խորհուրդը (ՈՒԽ) լուրջ վտանգի տակ է գտնվում, քանի որ նոր օրենքով սահմանափակում է ուսանողների իրավունքները, նշելով միայն պարտականությունների մասին, մոռանալով, որ իրավունք-պարտականություն երևույթները գոյություն չունեն իրարից զատ։ Կրճատվում է ՈՒԽ-ի մասնակցությունը համալսարանների կառավարման գործընթացում՝ սահմանելով ոչ ավելի քան 10% ներկայացուցչություն ակադեմիական խորհրդի կազմում։

 

Դեկանի պաշտոնը, ըստ նոր օրենքի, կարող է ստանձնել գիտական աստիճան կամ որակավորում ունեցող անձը, ինչը շատ մեծ հարված է դոկտորների և լուրջ գիտական աշխատանքներ կատարած պրոֆեսորների կամ ակադեմիկոսների համար, քանի որ այն թույլ է տալիս բակալավրի որակավորում ունեցող անձանց ստանձնել այդ պաշտոնը։

 

Այս նոր օրենքի յուրաքանչյուր նախադասություն կարելի է որակավորել որպես հակասահմանադրական և անհիմն։

 

«Քաղաքացիական պայմանագիր» կուսակցությունը, իր ձեռքում պահելով ՀՀ պետական իշխանությունը, փորձում է ամեն գնով աղավաղել յուրաքանչյուր ոլորտ՝ լինի դա կրթական, տնտեսական, ռազմական և այլ ոլորտներ, այլև ջնջել, մոռացության մատնել ազգային արժեքները՝ կոտրելով հայի ազգային ոգին։ Իրենց վարած հակապետական, հակաազգային և հակահայկական քաղաքականությունը նորություն չէ, իսկ կրթությունը, լինելով անձի կայացման գործում մեծ դեր ունեցող ինստիտուտ, շատ հարմար տարբերակ է հասարակությանը արգելելու տրամաբանել, մտածել, և անձնական կարծիք ձևավորել։ Ցավալի է ընդունել այն փաստը, որ մի խումբ ոչ կոմպետենտ մարդիկ կարողանում են կարևոր որոշումներ կայացնել մեր կյանքի բոլոր ոլորտների վերաբերյալ։ Բայց ընդունել չի՛ նշանակում համակերպվել։ Հայ ուսանողը դեռ հասնելո՛ւ է իր համար առաջին նպատակին` կարողանալո՛ւ է ազատագրել մեր պետությունը այս իշխանությունից և ապրե՛լ մեր երկրում անվտանգ և խաղաղ։

 

Հանդիսանալով ՀՀԿ ուսանողական կառույցի անդամ, լինելով ինքս մագիստրատուրայի ուսանող, ամեն օր շփվում եմ ուսանողների հետ՝ շատ լավ գիտակցելով արվող և արվելիք փոփոխությունների հասցրած ուղիղ վնասը ոչ միայն ուսանողությանը, այլև հայ ազգին։