Եթե էս փոսերը փակեն, անունս կփոխեմ, կդնեմ Սերժ
Հայ տաքսիստների նույնաբովանդակ մոտեցումը, մշտապես մանր չունենալու քրոնիկ խնդիրը և ուղևորներին իրենց ռուսաստանյան արկածների մանրամասներին ծանոթացնելու մարմաջը անծանոթ չէ կյանքում գոնե 10 անգամ տաքսի նստած շատ քաղաքացիների։ Յուրօրինակ է նաև տաքսու վարորդների հումորը։
Նրանք փողոցների, տեղանունների և այլնի վերաբերյալ մասնագիտական այնպիսի կատակներ ունեն, որոնք կարելի է հավաքել և ամեն օր բազմաթիվ լայքերով ստատուսներ գրել։ Տաքսիստներից մեկը պատմում էր, որ մի գյուղաբնակ է նստել իր մեքենան ու ասել «Բայրոն»։ Դե նա էլ բնականաբար քշել է Բայրոնի փողոց, բայց պարզվել է, որ ուղևորն ընդամենը «Բարի օր» է ասել, ուղղակի բարբառային տոնայնությամբ, ինչը շփոթեցրել է վարորդին։
Վարորդներ կան, որ կյանքի վերաբերյալ ուրույն փիլիսոփայություն ունեն։ Երիտասարդ տաքսիստներից մեկն օրինակ ասում էր․ « Էհ քուր ջան, ո՞նց ամուսնանամ, ասում ես, ամեն գիշեր հարյուր աղջիկ եմ կլուբ, բար ու հյուրանոց տեղափոխում։ Նորմալ աղջիկ չի մնացել, ես ու՞մ ուզեմ»։
Եվ այսպես շարունակ, կես դրույք ինքնակամ հոգեբանի աշխատանք կատարող վարորդները բավական իմաստնանում և հմտանում են իրենց աշխատանքում, մի վայրկյանից ճանաչում են, թե ինչ տեսակ ուղևոր է նստել մեքենան, հասկանում են նրա հետ դու-ով խոսեն, թե դուք-ով, անկեղծանան, թե անկեղծացնեն։ Չնայած հազվադեպ, բայց պատահում է, որ տաքսու վարորդն էլ է շփոթվում։
Վերջերս նման դեպք էր տեղի ունեցել մեր պրակտիկանտի հետ։
Արտաքինից բավական զուսպ ու համեստ, երիտասարդը, ում անունը Սերժ է, տաքսի է կանգնեցնում։ Երկար ճանապարհի ու հաճախ հանդիպող խցանումների արանքում տաքսիստը միլիոն բան է պատմում, փորձում «բացող» հարցեր տալ ուղևորին։ Սեփական կյանքից օրինակներ է բերում, բայց այդպես էլ չի ստացվում հասկանալ ինչ տեսակի մարդ է ուղևորը, ամուսնացա՞ծ է, սևահերների՞ն է սիրում, թե՞ շիկահերներին։ Վարորդը սկսում է անհանգստանալ։ Նա անմիջապես թեման փոխում է քաղաքականության ուղղությամբ ու սկսում հարցուփորձ Նիկոլից, նախագահից, քաղաքապետից։ Հենց քաղաքապետի վրա էլ խոսակցությունն ավելի է ծանրացնում հատ առ հատ հիշելով, թե քաղաքի որ փոսում քանի ակ է ծակել ու եթե դատի տված լիներ քաղաքապետին, հիմա հո տաքսի չէր քշի, միլիոնները կվերցներ ու․․․․
Պատմության վերջում նա համոզմունք է հայտնում, որ քաղաքի փոսերը երբեք չեն վերանա, «Տղա ջան, դու ինձնից երկար կապրես, եթե էս փոսերը վերանան, հենց էդ օրը ես անունս կփոխեմ, կդնեմ Սերժ»,-ավարտում է խոսքը տաքսիստը։ Ու այդտեղ իր համար էլ անակնկալ մեր պրակտիկանտը սկսում է բարձր ծիծաղել։
Տաքսիստը տարակուսում է՝ մտածելով, որ բացարձակ հումորով չէր ասում ու ավելի շուտ լացելու առիթ կա, քան ծիծաղի։ Մեր տղան նայում է տաքսու վարորդին, վճարում ու ասում․ «Հոպար ջան, անունս Սերժ էր, բայց ասածներիդ հետ լրիվ համամիտ եմ»։
Հոպարի ապրած շոկի մասին հավելյալ տեղեկությունների ցավոք չենք տիրապետում․․․