Իտալիան խնդիրների է բախվում արևային էներգիայի հարցում. տարածքային առանձնահատկությունների պատճառով
Արևային էներգիայի զարգացման ճանապարհին Իտալիան լուրջ խնդրի է բախվել։ Եվրամիությունը Հռոմի առջև պահանջ է ներկայացրել մինչև 2030 թվականը ածխաթթու գազի արտանետումները կրճատել 43,7 %-ով, իսկ այդ նպատակին հասնելու համար անհրաժեշտ է տարեկան ոչ պակաս, քան 12 ԳՎտ կանաչ հզորությունների ներդրում։
Ջորջիա Մելոնիի կառավարությունը խոստովանում է, որ երկիրը հեռու է այդ նպատակին հասնելուց։ Արևային էներգիան երկրում վերականգնվող էներգիայի խոշորագույն աղբյուրն է, բայց հանձնարարված տեմպերին բարդ է լինելու հասնել՝ առանց խոշոր գեներացիաների թվի ավելացման։
2016 թվականից Իտալիան 22 ԳՎտ հզորություններ է ներդրել, այն էլ փոքր արևային էլեկտրակայանների տեղադրման հաշվին։ Դրանք տեղադրվել են տների և ձեռնարկությունների տանիքներին։ Միևնույն ժամանակ 1 ՄՎտ-ից ոչ պակաս հզորությամբ խոշոր գեներացիաների տեղադրումն իրականացվել է ընդամենը 6 ԳՎտ-ով։
Փորձագետները նշում են, թե առայժմ չի ստացվում տարեկան 12 ԳՎտ հզորություններ տեղադրել ոչ մեծ էլեկտրակայանների միջոցով, իսկ հավասար ներդրումների դեպքում տանիքներին տեղադրված արևային պանելները 3 անգամ քիչ էներգիա են արտադրում, քան խոշոր կայանները։
Էներգետիկայի նախարարի գնահատմամբ՝ Իտալիայում բարդ է խոշոր արևային էլեկտրակայաններ կառուցել տարածքային առանձնահատկությունների պատճառով։ Հսկայական տարածք կառուցապատված է, իսկ ֆերմերները և գյուղատնտեսությամբ զբաղվող ընկերությունները չեն ցանկանում իրենց տարածքների վրա արևային կայաններ տեղադրել, դրա փոխարեն յուրաքանչյուր սանտիմետրը Իտալիայում օգտագործվում է այլ նպատակներով։
Հայաստանում արևային վահանակներ արտադրող մեկ ընկերություն կա՝ «Սոլարոնը։
Անուշ Պողոսյան