Քաղաքականությունը դարձել են ինքնահաստատման միջոց՝ մարդկանց ցավի ու ապագայի հույսի հաշվին․ Աննա Կոստանյան

Աննա Կոստանյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է․ 

Այս երկրում քաղաքական դերակատարներն իրենք իրենցից կուռքեր են «շինել» և հրամցրել տասնամյակներով տանջված ժողովրդին՝ ամեն հատվածին համապատասխան, և այդ ինքնակերտ կուռքերով շարունակաբար մոլորեցրել ուղիղ ճանապարհից։ Քաղաքական դաշտը պիտի լիներ պրոֆեսիոնալիզմի, մտքի ու պատասխանատվության մրցավայր, սակայն ապականվել է հենց այս անձնավորված քաղաքական կռապաշտությամբ։ Թե նախկինը, և թե ներկան ոչ մի կերպ դուրս չեն գալիս իրենց իսկ ստեղծած սահմանափակ ու քառակուսի պատկերացումների շրջանակից. որքա՞ն կարելի է մերժել իրականությունը, խուսափել հաշվարկված լուծումներ ու բանաձևեր առաջարկելուց։ Չե՞ք հասկանում, որ այլևս անհնար է շաբլոն, վերացական, ցրողական ձևակերպումներով կերակրել հոգնած ու զզված ժողովրդին։

Քաղաքականությունը դարձել են ինքնահաստատման միջոց՝ մարդկանց ցավի ու ապագայի հույսի հաշվին։

Նայում եմ կողքից, լսում բոլորին ու միշտ գալիս եմ միևնույն եզրակացության. ամենախորը ու անհաղթահարելի բարդույթը եղել ու շարունակում է մնալ մարտնչող մեծամտությունը, որ անզգամ եւ պնդաճակատ ձևով ներսից քայքայում է բոլորիս՝ խանգարելով գիտակցել ընդհանուր պատասխանատվությունը և ինքնագոյատևման հրամայականը։

Բոլոր հնարավոր ու անհնար ժամկետները սպառել ենք, ինչ հնարավոր էր, կորցրել ենք, վաղուց ժամանակն է վերադառնալ բանականության դաշտ և դրսևորել իսկապես պետական մտածողություն, եթե իհարկե դրա գիտակցումը կա։ Այլևս գաղափարական ընտրության հնարավորություն չունենք, միայն գոյության իմպերատիվ պահանջ կա՝ կամք ենք ցուցաբերում, հավաքական պատասխանատվություն ստանձնում և վերականգնվում՝ հրաժարվելով տգետ մեծամտությունից, կամ կորցնում ենք պատմական իրավունքն անգամ խոսելու ապագայի մասին։ Երրորդ ճանապարհ չկա...